روش های اتصال پروتز مو روی سر

اساس تمام پروتز های مو یک شبکه توری مانند است که پایه ی پروتز محسوب می شود. این شبکه بر اساس سایز و شکل ناحیه طاس شده برش داده شده و قالب گیری می شود. این پروتزها از جنس موی طبیعی انسان و با کیفیت بالا طوری ساخته شده اند که به دقت با جنس موی مشتری مطابقت داشته و هماهنگ باشد. موها به صورت تک تک و یا دسته های خیلی کوچک با مهارت خاصی در سوراخ های پایه توری بسته شده وطوری گره می خورند که در امتداد جهت رشد موهای طبیعی قرار گیرند. اما بزرگترین نگرانی برای افرادی که از انواع پروتز های مو استفاده می کنند ، احتمال افتادن ناگهانی آن از سر است که سبب خجالت زدگی و شرمساری آنها خواهد شد ، به همین دلیل سازندگان پروتزهای مو همواره در تلاش بوده اند که روشهای مطمئن تری را در شیوه اتصال آنها به سر بیابند. در ذیل به این روشها اشاره می شود.

استفاده از چسب

استفاده از چسبهای پایه گیاهی و بیولوژیکی خاص با قدرت چسبندگی بالا در زیر پروتز یکی از متداولترین روشهای اتصال یک پروتز به پوست سر به شمار می رود. این چسب ها طوری هستند که در تماس با آب مقاومت خود را از دست ندهند.

استفاده از کلیپس و گیره

کلیپس ها یا گیره های فلزی از یک سو به پایه پروتزها متصل شده و یا حتی دوخته می شوند و از سوی دیگر این کلیپس ها را به موی طبیعی شخص متصل کرده و محکم می کنند. اما باید توجه داشت که با رشد موهای زیر پروتز، گیره ها کم کم شل می شوند و بایستی مرتباً در بازه های زمانی خاص جابجا شده تا مجدداً محکم شوند.

اتصال پروتز به موی سر

در این متد رشته هایی از موی خود شخص از روزنه های موجود در شبکه توری پایه ی پروتز عبور داده شده و سپس به دور آن بافته می شوند تا آن را محکم کنند. این روش سبب اتصال محکم و طبیعی پروتز مو به موهای خود شخص می شود چرا که نقاط اتصال بسیاری بین پروتز و موهای سر وجود دارد. اما به هر حال با رشد موهای شخص این رشته های بافته شده نیاز به تنظیم مجدد پیدا می کنند تا همچنان محکم باقی بمانند. علاوه بر این در هنگام لمس رشته های بافته شده با موها جنس موها ممکن است کمی عجیب به نظر برسد.